Ոչինչ, որ ամեն ինչ է...

Հանկարծ կանգ առավ և ուղիղ նայեց տղայի աչքերին.

- Այն օրն ի՞նչ էր պատահել քեզ: Թվում էր՝ ինչ-որ տագնապ կա հոգումդ: Այդ աղոտ տեսարանը հանգիստ չի թողնում ինձ և անընդհատ նշմարվում է աչքիս առջև: Չեմ կարողանում մոռանալ աչքերիդ խեղճ արտահայտությունը: Այն նման էր հոգուդ. նույնքան մոլորված և անպաշտպան:

- Գիտեմ, որ լռությունս քեզ համար ոչինչ է. բաց գիրք, որը կարդալու համար ճիգ գործադրելու կարիք չունես: Ես մոլորվել եմ, բայց պատճառն իմ հոգին էլ է կեղեքում: Չկա ավելի վատ բան, քան սեփական հոգուդ լացի պատճառը չհասկանալը: Այն օրը մի անասելի, տարօրինակ կասկած մտավ սիրտս: Վախենում եմ սխալվելուց…

- Հասկանում եմ քեզ, սակայն միայն դու կարող ես փոխել այս բարդ դրությունը: Լավ գիտես, որ ուրիշներն անզոր են, եթե բացակա է մեր ցանկությունն ու անմնացորդ ձգտումը:

- Հրա՜շք: Դու իմ ճանապարհին ես հանդիպել և մի՞թե կա ավելի լավ բան այս կյանքում, քան մեկն ով կլսի քեզ ծանր պահիդ և թանկ խորհուրդներ կտա, անկեղծ կարտահայտվի և չի վախենա ճշմարտության հետ առերես հանդիպելուց: Անգամ մեր սեփական ստվերն է մեզ լքում, երբ բոլոր ճանապարհները փակուղի են տանում, իսկ դու այն արևն ես, որը լուսավորում է ամենախրթին ճանապարհս և ճեղքում ողջ խավարը:

Մինչև կյանքիս վերջը երախտապարտ եմ լինելու քեզ:

- Ամեն ինչ փոխադարձ է: Միայն մի բան հիշի՛ր, երբ կյանքը ծանր հարված է հասցնում, մի՛ շտապիր չարանալ և հակահարված տալ: Փորձի՛ր կանգնել և պահել այդ հարվածը:

Կյանքը խաղ է, մի քմահաճ արքայադուստր, որը խնայելու հարցում այդքան էլ բարեհաճ չէ: Մեր առաքելությունն այդ խաղի կանոններին ենթարկվելն ու այն տանուլ չտալն է: Հավատա՛, որ դա մենք ի զորու ենք: Միայն այդ ժամանակ կկոչվենք մարտիկներ, իսկ ավելի լավ ապագայի տեսլականը կբացվի մեր առջև: Այդժամ, երբ կբացվի արևը…

Դու փյունիկի պես կհառնես մոխրից:

I can => I will

Changing yourself but at the same time staying the same is an awesome skill. You are really dependable person but some circumstances can make you be crest-fallen. How to stand against it?

The first thing you should do is to subside. No one is better and no one is devoted like you. You know your duties and you never avoid them. I don't think I am to elucidate the truth but I've come a long way to have my own experience and already completed overlook. I know how hard obstacles we meet on our way and how difficult mission is surpassing ourselves and exceeding expectation of others. But I know even more. Maybe I am not an oracle but I can predict something judging by my own experience.

Stay strong whatever happens in your life and when the others are waiting for your surrender fly even higher, even without wings. But never show your weakness, otherwise you'll lose.

Remember! Being vulnerable is the same as to make a suicide. Do not underrate yourself. Even if someone thinks it's a hairsplitting, I'll understand but I'll never change my opinion. Do not follow it if you don't agree. I don't mind.

            No one will help you if you don't help yourself.

Փետրվարյան հուշագրություն

Ո՞վ է պատճառն այդ հոգու ցավերի: Նա՞, ով պատճառն է քո երջանկության, թե՞ նա ով համարձակվել է տխրեցնել քեզ: Ախր, ի՜նչ հարցեր եմ տալիս: Մի՞թե չգիտեմ, որ նույնն է պատճառը քո տխրության և ուրախության: Որն ստանձնել է այդ չար ու բարի, անողոք ու բարեգութ առաքելությունը կյանքի: Ստիպել է քեզ պարել արևի շողերի տակ, լաց լինել անձրևի կաթիլների ընկերացությամբ, մոռանալ ներկադ, ապրել անցյալով` հանուն ապագայի: Հիմա՜ր, հիմա՜ր ես դու… ի՞նչ ապագա, եթե առանց այդ էլ մոռացված ներկադ դատարկ է, ամեն դեպքում բացակա է քո լիությունը:

Չե՞ս զգում՝ պակաս է ինչ-որ բան, ամեն անգամ, երբ հանրագումարի ես բերում կյանքդ, գիտակցում ես, թե ինչքան ես հեռացել նրանից, անտարբեր մի՛ մնա, առանց այդ էլ բացակայությունների պատճառով համալսարանից դուրս մնացած ուսանողի ես նմանվում…Բացի՛ր գաղտնիքը հոգուդ, մի՛ թող, որ խառնի քո անցյալը ներկային և անջատի ներկադ ապագայիցդ…Ապրի՛ր, արա՛ դա…զգա՛…

Ների՛ր, նրանց ովքեր անտեսում են, ախր չգիտեն, թե ինչքան թանկ են ու չեն պատկերացնի, որ ոմանց համար մի աշխարհ են, մի ամբողջ կյանք:

Ների՛ր մեղավորներին, նրանք անմեղ են. Անմեղ `քո իսկ ստեղծած մեղավորության քողով պատված: Ների՛ր նրանց և հատկապես քեզ:

Հանուն Կյանքի, Կյանքին դեմ

 Առերևույթ, անկարևոր թվացող այդ միջադեպը, սակայն, տրտմության մի բարակ շերտ թողեց իմ հոգում` ինչպես թեժ կրակի վրա սփռվում է մոխրի թափանցիկ շերտը:

Գիտեի, որ այդ ամենը մոռանալու փորձերն էլ կարող են անտեղի լինել: Մարդկային շունչը կարող է անէացնել մոխրի թափանցիկ շերտը: Հարկավոր է միայն մեկ շունչ: Արտաշնչում ես և հասկանում, որ ջնջեցիր երբեմնի հետքը: Սակայն հոգում սփռված շերտերն անհամեմատ դժվար են աներևութանում: Առհասարակ, արդյոք աներևութանում են: Դժվար է ասել` ով է մեղավոր. Այսօրվա աշխա՞րհը, թե՞ աշխարհիս արդեն իսկ ստրկացված զավակներս:

Մի բան պարզ է` ինչքան մեղավորներ փնտրենք, այնքան կհեռանանք մեր իսկ խնդրի լուծումից: Սա ավելի վատ է և, խոչընդոտելով խնդրի լուծմանը, խթանում է նոր հոգեկան ցավերի արթնանալուն, և լույսի աղոտ տեսլականն անմիջապես պատվում է անիմացության քողով:

Փորձում ենք գտնել ուղին, սակայն մեր գործողությունները տանում են փակուղի, առաջանում են նոր ու հակոտնյա տեսակետներ: Իսկ որտե՞ղ է թաղված շան գլուխը: Շեքսպիրի Համլետը համանուն ողբերգությունում պնդում էր` ժամանակը դուրս է սայթաքել շավիղից: Ես, իրավամբ, համաձայն եմ: Այդ դեպքն էլ լավագույն ապացույցն էր ինձ համար:

Ես հասկացա, որ այս ժամանակներն են թելադրում քայլերդ, և յուրաքանչյուր սխալ քայլ կարող է ճակատագրական լինել, քանի որ ոչինչ այդքան ուժեղ չի հարվածում, ինչքան կյանքը: Պետք է լինել այնքան ուժեղ, որ ոչ թե հակահարված տաս, այլ` դիմադրես հարվածին: Միայն այդ դեպքում է, որ մարդ փյունիկի պես կհառնի մոխրից: