Երազ

Երդիկից դուրս կգա ծուխը

Քո մարող հայացքի

Նվաղ պատկերի նման,

Որ նահանջել,

Հիշողության դեմ կռվում է հաղթվել:

Մոռանում եմ` ինչպես քեզ դիմել,

Երգերում էլ պատմում էին, թե

Հերոսն էիր իմ չտպված գրքի,

Կտրում էիր թելն իմ մտքի,

Իսկ այսօր` նման անընտել մեկի

Դուրս ես գալիս ծխից երդիկի,

Ու կտրում թելն իմ հույսի...

Սիրո մասին ոչինչ չգիտեի,

Այբուբենը գոնե գրել ու

Կարդալ պիտի իմանայի,

Ասում են` պիտի մանկուց սովորեի,

Վատ աշակերտ էի...

Փոխարենը`

Սիրել գիտեի երազում մի հերոսի

Ջերմությունն էի զգում մարմնի,

Քունն իմ ատելի այդ պահին

Նման էր մի տաք կծիկի,

Որ անվերջ պիտի լինի, անմահ լինի,

Ծայրը չկորցնի...

Թվում էր` պահն այդ հավերժ կլինի,

Թե դուրս չգար ծուխն այն երդիկի...