Ճանաչեցի՞ր

Եղանակը գիտի՝ ինչպես մարդուն կառավարել։ Ավելի ճիշտ, գիտի՝ ինչպես ազդել նրա տրամադրության վրա։ Մի՞թե ավելի հզոր է, քան մեր սեփական եսը։ Թեպետ մեր հզորությունը դեռևս հեռու է որևէ չափման ենթարկվելուց։ Քանի որ երբեմն ստիպված ենք լինում դառնությամբ փաստել․«լեգենդ էր հզոր քո եսը, իրականում, այսօրվա տեղացած կարկուտից էլ թույլ ազդեցություն ունի։ Արագ ու մեծ ուժգնությամբ իր մասին է ճչում, մինչդեռ մի քանի րոպե, և այլևս ոչ ոք այդ մասին չի հիշում։ Բացի․․․»։

Բացի նրանցից, որոնք ընկան քո հարվածի տակ, հարվածիցդ ընկան։ Քո հզորության դառը քաղցրությունը ճաշակեցին, սակայն քո ներկայությունից իսկ պատսպարվելով, քո հզորության կաթիլները չորացնելով՝ քո անզորության հանգանակը կնքեցին ու մոռացության մի հետք փռեցին թաց հետքիդ վրա։ Չեմ էլ հիշում, թե վերջին անգամ երբ եմ աչքերիդ մեջ այդքան անզորություն ու նահանջ տեսել։ Քո այդքան անկեղծ ու զինաթափող ժպիտն այս անգամ վիրավոր զինվոր էր՝ թշնամու գնդակից խոցված ու ընկերոջ խոսքից մեռած։ Ապրելու ցանկություն այն միշտ էլ ունի, ուզում եմ, որ մեկն այն նորից վառի։

Քայլում էի փողոցն ի վեր, ապա՝ վար, միտք չմնաց մտքումս, որ չհիշեմ, չմոռանամ ու մոռանամ հիշել։ Սպասում եմ․․․հետո մտածում․ «ու՞մ եմ սպասում, չէ՞ որ ինձ ընդառաջ եկող ու իմ մենակությանն ընկերակից չկա, եթե կա էլ, ի՞նչ իմանա, որ մի խենթ էակ իրեն է սպասում՝ անկոչ ու ցանկալի այդ հյուրին»։ Երևի վառվում ես, կարմրել ես ու թեթև բարկությամբ բողոքում ես․ «տեսնես՝ ո՞վ է այսքան իմ մասին խոսում, մտածում»։ Իսկ դու չգիտես, որ կան մարդիկ, որ քո կարիքն ունեն, որոնց խենթ մարտիվերջյան ու մռայլ օրվա ամենասպասված արևը դու ես»։

Այդ օրը ես այդպես էլ չիմացա, որ մեկի համար այդպիսի նշնակություն ունեմ ու ուշադրություն էլ չդարձրի, որ ի հեճուկս ցուրտ եղանակի՝ կարմրել ու վառվում էի ես ևս։ Գու՞ցե իմ վերաբերմունքը և ինձ վերաբերմունքը հակադիր բևեռներում էին, բայց երկու դեպքում էլ կար մի բան, որ միավորում է մեզ՝ հզորություն՝ ինձ պես անզոր ու քո պես հզոր, ինձ պես պարտված ու քո պես հաղթած, բայց իմն այս անգամ տարբերվում է։ Իմ հզորությունն ավել է լինելու, չէ՞ որ պարտված ու անզոր մարդը գիտի՝ ինչպես հասնել այդ բաղձալիին՝ հզորության դռանը։ Իսկ դու մի՛ մոռացիր, որ հզորությունը կարկուտի է նման․ ստիպում է յուրաքաչյուրին շեղել ուշադրությունը, հետևել իր հանդուգն ընթացքին, բայց մոռացվում է այն, երբ դու՝ հզոր հաղթածդ, աներևութանում ես արևի շողից ու երբեմնի ժպիտը սկսում է ապրել կրկին։ Աննահանջ աչքեր, զինաթափող ժպիտ ու վաղվա սպասված արև, ճանաչեցի՞ր քեզ, - բարև․․․

Spring and Love

Spring has never been so much inviting as it was this year. Maybe there is the other side of the coin, my attitude has changed. When I open my eyes, I have an impression spring governs the world and it does it perfectly, surpassing and exceeding everyone’s expectations. Maybe it seems to me but spring is incredibly adorable when it’s full of love. I am obsessed with it, I am blind when I look into its eyes, I see nothing but the reflection of myself.

I will tell you a story, which is disputable for some people. The rest believe it’s falsehood but I’ll never stop believing and living with a conviction it happened.

The legend has it “The Love” was a beautiful princess who lived in the realm of seasons. Their castle was larger than all others in the world and was much more fascinating than all other existent things on the planet. She was simply amazing, beautiful in its simplicity and frankness. But one day something went wrong and the realm lost its treasure. That happened when the princess got tired of living in that shelter even though that was the most magical place…She has decided to search what was not familiar to her. Starting a journey she could never imagine what kind of mistake it was. It was fatal…While admiring by new things she forgot to notice what she has left behind. Life never forgives those who stop appreciating what they have and after gaining something new never realize what kind of happiness they had. She refused to believe she was endowed with great and spiritual power. That’s why she turned into something alien. She lost her beauty and what is worse she lost her way home. Home is the place where the heart is, if you’ve lost its value never dare come back…But…

Life forgives even those who betray. It always gives a chance to erase our mistakes and pave the way for happiness. That’s why “The Spring’’ finds her and helps to build a new, desirable life. It gave her the second chance and became an infinite hope of new start…That’s why people believe; love looks better in spring. My friend, I don’t want to trespass on your time but I’ll say what I can’t keep inside.

The spring gives the chance to love, to live again, but remember there is a truth saying “You never get a second chance to make a first impression’’. Be as wise to see the love which is next to you and waits for your attention, for your look to make it lighted. Turn the light inside of you, look out of the window and don’t forget to catch your sort of love.

Be quick…The spring already governs, the time flies…Your love is in the air, never forget to take a deep breath. I’ve made a pledge; never stop loving – especially when the spring comes to confirm its magical privilege. Love looks better in spring!