որին խաղաղ
երկինք են ասում,
կարմիր է հոսել
ու ոչ թե որդան,
այլ` կարմիրն արյան,
ու դու հասել ես
մեր ժամանակներ:
Քո անկախ ու վեհ
ընթացքի համար
շատ ճամփաներ են
զարտուղի եղել
բայց քո հավատքը
վեր էր քեզանից,
ու քո խորանը
սուրբ էր ամենից:
Հոսել էր...
կապույտիդ համար`
կարմիր էր հոսել
ու խոստում մի սուրբ,
որ դու չլքես,
բայց եթե անգամ
ուխտադրուժ լինես,
դռները բաց են,
որ քո տան շեմին
աղոթքդ ասես
ու լոկ ամփոփես
8 տառի մեջ, որ
հորիզոնական դիրքով
անվերջություն է...
Պատահական չէ,
որ սահման չունես
ու չկա ավելի պարզ
մեկնություն կամ թե
սահմանում իմ տան համար,
Հայաստա´ն աշխարհ...
Կապույտ երկնքիդ համար
կարմիր արյուն է հոսել...
No comments:
Post a Comment