Արևի ճառագայթներն ինչո՞ւ չեն խանձում թռչնի թևերը,
Արագ-արագ թափահարում է այն ու իմ մտքերը
Հասնում են նման անհնարինության:
Միտքն էլ մարդկային խախտում է
բոլոր օրենքները,
Դրա համար էլ ասում են` հակադրվում են ցանկալիներն ու կարելիները:
Ու ամեն անգամ, երբ տեսադաշտում իմ հայտնվում են հավքերը,
Ես մարտնչում եմ օրենքների դեմ․․․
Ո´չ, օրինապաշտ եմ ես,
Օրինախախտ չեմ ես,
Բայց արդյոք օրինաստեղծ անձերը
Հաշվի՞ են առնում մեր մտքերը:
Կա՞ արդյոք օրենք, որն ամփոփում է
իր մեջ, թե ինչպե՜ս սիրել սերը,
Ու ո՞վ է ասել, որ նման բան չկա:
Ի՞նչ դու կկոչես, երբ ծառերն են անգամ փարվում երկնքին,
Իսկ երկինքն իր հերթին նրբորեն շոյում ծառերին`
Դիպչելով առավոտ կանուխ իր դեմքին քսվող անհարդար վարսին:
Ու ամեն անգամ դա ակնդրելիս,
Ես հասկանում եմ, թե ինչու չեն խանձվում թռչնի թևերը,
Մոռացե՛ք բոլոր օրենքները:
Պատճառը մեկն է`
սերը:
No comments:
Post a Comment