Անսեր ծիլը

Օրերը անցնում են փութով

Ու առանց ետդարձի,

Դու չես էլ տեսնում

Պատճառ վերադարձի,

Քեզ միշտ սպասում են՝

Սեղանի շուրջ հացի,

Իսկ դու դոփում ես

Կես ճամփին անանցի։

Այո՛, անանց է ուղին,

Որին ձգտում ես հասնել,

Հասնել դեռ կարող ես,

Բայց ոչ դու անցնել,

Չսիրելը հեշտ է,

Բարդ բան է սիրել,

Իսկ դու կկարողանա՞ս

Քարն այդ հալեցնել։

Կարդալ քեզ կարող են,

Քո մասին գրելն է բարդ,

Հաճախ անկարող եմ

Մեկնել տեսակդ՝ մարդ,

Իսկ դու կարո՞ղ ես

Գեթ մեկ անգամ կյանքում

Դառնալ ինձ ու․․․

Չդարձնել երես։

Անկարո՜ղ ես դու

Ցույց տալ ինձ մի պարտեզ,

Որտեղ ծաղկում է

Քարերի մեջ ծլած

Ծաղիկը սիրո։

Քարը խեղդել է

Ծիլը տնկած քո,

Քանի որ, անանցի

Ճամփին մնալով,

Մոռացել ես սպասողիդ

Ու մոլորվել հեռվում՝

Անսեր թողնելով ծիլը

Ցամաք պարտեզում։