ԱնԱրև կյանք

Գիտե՛ս` անարև կյանքս քեզ եմ կտակում,

Որ չտեսնեմ, թե շողերն ինչու են մարում,

Որ խելագարված եղանակի հետ

Անցած քո ճամփան դառնա ետ,

Որ քայլքից հոգնած քո ոտքերի հետ

Իմ վազքից հյուծված միտքը դառնա նետ

Ու սլանա՜, հասնի քե՛զ, արև՜,

Ինձ չմոռանա՛ս, կմնամ անթև,

Քո մտազբաղ հայացքն ընկնելով,

Փողոցն ի վար փութկոտ քայլելով,

Կհասնեմ բաղձալի, սառն այն աղբյուրին,

Ջրի ամեն կումը կապրեմ, կհենվեմ քարին,

Որբ հույսս էլ կկռթնի ինձ նման,

Ու տրվելով քամուն` երազ կդառնամ,

Կսլանամ այնժամ հույզերի ճամփով,

Անտեսված կլինեմ չգրված երգով,

Իմ մասին երգով, որն անանուն է,

Մի անտեսված, ավերակ տուն է,

Ե՜ս անարև մի հասարակ կես,

Էլ ո՜ւր մնաց, թե դու ինձ հիշես,

Գիտե՛մ` արև կյանքդ ինձ ես կտակում,

Որ չտեսնես, թե շողերն ինչու են այրում…