Մարդ

Մարդս մա՞րդ է արդյոք այս դարում,

Թե՞ մոլորված մի կենդանի, որ փակված է վանդակում,

Մարդ չգիտի` որն է ելքը այդ վանդակից,

Ու չգիտի` ինչպես ազատվել այն վարակից,

Որին անուն տալուց անգամ մենք գլխահակ

Խուսանավում ու գլորվում ենք անհատակ,

Ու հենց նույն մարդն է այդ վանդակն ամեն օր կոփում,

Այն ավելի ու ավելի կուռ դարձնում,

Ու չգիտենք` ինչու մեղադրում ենք մենք ուրիշին,

Որ ելքի ուղին գուշակելը մնացել է բախտի հույսին,

Ու ով պետք է մեր փոխարեն քայլը աներ,

Կենաց գոչերը լուռ անսար կամ թե խոսեր,

Չգիտեմ ես ու թվում է `ես լավ գիտեմ այն վարկածը,

Որ չգիտեմ` ինչպես մեկնել կյանք արկածը,

Մենք ապրում ենք վանդակում ու մեզ կարծում ենք ազատ,

Իսկ ճաղերի ետևում հառնում է մեզ կյանք անազատ,

Բանտարկվածի ճղճիմ դերում մենք կուրացած վար ենք նայում,

Իսկ դուռը, գիտե՞ք փակ չէ վաղուց, բաց է մնում,

Հարցն այն է, որ այդ փաստը կենաց բանտի ճգնավորը էլ չի տեսնում,  

Ու կուրացած միտքն է թաղում…