Ու դու լռում ես․․․

Երբ դու լողում ես,

Բայց ընթացքդ հոսանքին հակառակ է,

Այդժամ լողալդ

Նման է սևերով խաղացող

Սկսնակ մի շախմատիստի, որը

Մրցում է աշխարհում համար մեկի դեմ։

Երբ դու թռչում ես,

Բայց վարէջքդ անհատակ է,

Այդժամ թռիչքդ

Նման է ձյան տակ կիզիչ արևի սպասող

Մի անհույս լավատեսի, որը

Գիտի թե դեկտեմբերից հետո մայիս է գալիս։

Երբ դու արթուն ես,

Բայց քունդ դեռ չի բաժանվել երազից այն,

Այդժամ արթնացումդ

Նման է վարդերի մեջ ձնծաղիկ փնտրող

Մեկի, որը հույս ունի գտնել

Վերջին վկային ձմեռվա ցրտի։

Երբ դու խոսում ես,

Բայց չես ցանկանում կոտրել լռությունն այն,

Այդժամ խոսքդ

Նման է երեխայի չարության վրա

Բարկացող այն տատիկին,

Որը չի ուզում նեղացնել խեղճ փոքրիկին։

Երբ դու լռում ես,

Բայց հորդում են խոսքերը քո աչքերից,

Այդժամ քար լռությունդ

Նման է թղթին  հանձնվող

Մի խեղճ պատանդի,

Որը լավ գիտի՝ չկա փրկություն։

Ու դու լռում ես․․․