Կյանքը հետաքրքիր է կամ էլ ձանձրալի,
Բայց առանց դրա ցավ
ենք ապրում անասելի:
Մարդը կամ ատում է
այն ու մի կերպ տանում,
Կամ էլ բողոքից հեռու
է մնում ու ենթադրում.
Հզոր է ինքը` նմանը
չունի
Պետք է պարզապես մեկը,
որ լսի…
Հեքիաթ է հորինել
ինքն իր մասին,
Եվ այդ պատրանքը մոտ
է իրականին:
Չի խոսել առաջ, համարել
է իզուր
Չի լռի հիմա, միտքն
է սուր:
Ինքն իրեն տվել է
մեղմ ու պարզ մի դեր,
Որն ի զորու է գուցե
մեծ բաներ:
Այն կարող է փոխել
շատերին,
Բայց ամենակարևորը
հենց այն մեկին,
Որն ապրում է իր իսկ
մարմնում
Եվ գիտի դասեր բազում.
Կյանքի մասին, ազատության,
Նաև անձի արժանապատվության:
Դժվար ու փշոտ էր
ճանապարհն անցած,
Իսկ սիրտը դյուրին
ու հարթ`դրան հակադարձ:
Գիտեր շատ բան, չէր
խոսում շատ,
Լսում էր ուշադիր
և անընդհատ:
Գուցե դա դառնա հաջողության
գրավական,
Կամ էլ պարտության
առհավատչյան…
Դժվար է ասել, բայց
մի բան հիշի՛ր հաստատ՝
Չի նահանջելու նա
–ունի հավատ։
No comments:
Post a Comment