Monday, 29 July 2019
Friday, 12 July 2019
Արի չհանդիպենք
Արի չհանդիպենք, որ
կյանքում մեր ոչինչ չփոխվի
Ու խավարամիտ մնանք,
չիմանալով, որ
Գոյություն ունի արեգակի
կամ լուսնի խավարում անգամ:
Որ եթե ինձ համար արև
լինեիր,
Չխավարեիր անգամ մեկ
վայրկյան
Ու թե քեզ համար լուսին
լինեի,
Դեղին իմ զգեստը սևով
չներկվեր և ոչ մի վայրկյան:
Արի չհանդիպենք ու երազենք,
Թե հանդիպումը մեր լինելու
է հենց
Լիալուսնի օրը,
Երբ մեր հոգում խառնված
կլինեն
Բոլոր զգացումները ու
կթվա, թե ոչ այլ ինչ է, քան
Լուսնային պատրանք։
Այն, որի դեպքում լուսինն
ավելի մեծ է թվում,
Ինչպես մեր պատկերացրած
սերը կթվա։
Արի չհանդիպենք ու պատկերացնենք,
Թե որքան գեղեցիկ կարող
էին լինել
Առաջին հանդիպման հայացքները,
Որ երկուսիս ոտքերը
հատակից կտրվեն,
Օդային վիշապի պես քամուն
մենք տրվենք ու
Մի պահ թվա, թե չկա
ժամանակ ու տարածություն,
Այլ կա մահկանացուին
անհաղորդ,
Միջանկյալ մի մութ իրականություն,
Որի լույսը մենք կվառենք`
կախարդական լամպի միջոցով,
Որից ջին դուրս չի գալիս,
բայց սեր է ծորում ու
Անգամ ծխից սևացած պատերն
են վկա,
Որ հնար այս ամենին
կա, թե պատկերացնենք...
Արի չհանդիպենք, որ
ես պատկերացնեմ
Հագուստիդ գույնը ու
թե որքան այն կսազի
Քո՝ իմ պատկերացրած
աչքերի հետ
Ու քո ձեռքերի՝ ամուր
ու
Մշտապես օգնության մեկնող։
Արի չհանդիպենք ու պատկերացնենք՝
Ինչպես լռել, երբ վախենում
ես,
Թե նա կլսի կրծքիցդ
ուր որ է թռչել պատրաստվող
Սրտի անհամաչափ բաբախյունը
Ու գլխի կընկնի․․․
Արի չհանդիպենք, որ
ես երանելի զարմանք ապրեմ, որ
Գուշակել ես, թե ինչ
ծաղիկներ եմ սիրում
Ու զսպեմ ինձ, որ ուրախությունից
չթռչկոտեմ`
Մանկան նման
Ու խաղալիքների այն
զսպանակաձև:
Արի չհանդիպենք, որ
Հեքիաթ մեզ թվա իրականությունը,
Նման այն հեքիաթներին,
որոնք լսելիս,
Քնից առաջ կոպերդ ամուր
փակելով,
Պատկերացրել ես քո հերոսին
ու
Կերտել կատարյալ կերպարը
նրա:
Արի չհանդիպենք, որ
այդ նույն հեքիաթում մնանք,
Միմյանց համար այդ
Հեքիաթը լինենք...
Արի չհանդիպենք․․․
Subscribe to:
Posts (Atom)